Mijn naam is Katerina Zachari en ik ben de oprichtster van Lato.

Ik ben geboren in het rumoerige Athene in het mooie Griekenland. Ik heb Taalwetenschappen, Geschiedenis, Archeologie & Kunstgeschiedenis, Volkskunde & Anthropologie gestudeerd aan de Aristoteleio Universiteit van Thessaloniki. Als eerste schreden op het professionele pad heb ik studenten voorbereid voor hun toelatingsexamens tot de Griekse universiteiten en bijles geven aan migranten kinderen die op Griekse scholen zaten. Dat was liefde op het eerste gezicht: je eigen taal ontdekken voorbij de grenzen waarvan je het bestaan niet eens kende, je taal overbrengen op andere mensen en hun taal en cultuur aannemen als een levensles.

Sinds 1995 heb ik gewerkt bij de Hellenic American University, multinationals, ambassades en cultuurcentra terwijl ik steeds hetzelfde met de zelfde passie deed. Mijn leerlingen waren expats, managers, diplomaten en vaak ook hun echtgenotes en kinderen. Ik gaf Griekse les op een professioneel niveau, zowel in een tempo dat een diplomaat of manager binnen zes maanden actief deel kon nemen aan besprekingen als ook in een rustiger tempo zodat het een spel was met behulp van liedjes en verhalen. Kortom, ik beheerste de regels van mijn vak volkomen. Daarom ben ik vandaag de dag zo trots dat ik kan zeggen dat mijn leerlingen van mij Grieks hebben geleerd en ik van hen ook iets heel belangrijks heb geleerd: om multiculturaliteit lief te hebben.

Sinds 2013 woon ik in Amsterdam in het groene Nederland. Hier beleef je multiculturaliteit iedere dag en Nederlanders houden van mijn land en bewonderen haar beschaving. Vanaf het eerste moment was ik onder de indruk van hoe de mensen in contact willen met de Griekse taal en cultuur. Mijn leven hier heeft mij mijn tweede belangrijke levensles gegeven: je kunt geen kennis van een taal verkrijgen zonder in contact te komen met de cultuur achter die taal, noch het omgekeerde.

Het beste bewijs hiervoor zijn de kinderen van gemengde huwelijken die hier al jaren wonen. Meestal voelen deze kinderen zich onthecht als zij terug gaan naar Griekenland. De gedeeltelijke kennis van de taal die zij misschien hebben is onvoldoende om het culturele vacuüm op te vullen dat ontstaat doordat ze zo intensief door het Nederlandse element worden beïnvloed, op school en natuurlijk door de lokale gebruiken. Sint Vassilis is leuk, maar Sinterklaas is “gezelliger”! De ouders proberen wel, maar de dagelijkse routine slokt altijd zoveel van hun tijd op! Aan de andere kant is dit weer geen probleem voor de kinderen van expats die wellicht de taal niet zo goed spreken, maar hun leven in een Griekse omgeving helpt hen om een betere sociale en culturele achtergrond te krijgen.

Toen ontmoette ik nog meer Nederlanders….. Ik was verbaasd over hun passie voor Griekenland! Het was bijzonder om te zien hoe geïnteresseerd de mensen zijn om over Griekenland te leren en hoe enthousiast ze zijn over al het nieuwe dat ze leren, terwijl tegelijkertijd hun kennis over het land vaak niet verder gaat dan een of twee plaatsen of gerechten. Dat gaf stof tot nadenken……. Een gehele cultuur lijkt niet te bestaan omdat -gelukkig of helaas- de toeristen industrie het uit het zakelijk model dat het van Griekenland heeft gecreëerd heeft weggelaten. Want het echte Griekenland is niet datgene wat men leert vanuit de toeristenfolders. Dit Griekenland is net als het Nederland van de wiet, de molens en de Wallen. Het doel van dit beeld is zeker te begrijpen en -gedeeltelijk- te aanvaarden.

Al deze conclusies werden gecombineerd in één idee: Lato. Met hard werk veranderde dit idee in werkelijkheid. Lato is een particulier initiatief dat geboren is en gemotiveerd wordt door liefde: onze liefde en de liefde van de mensen van dit land voor Griekenland. Deze liefde en passie voor wat wij doen is ons “recept” voor succes. Dank jullie allen voor jullie liefde en interesse voor ons werk!